تعداد بازدید 76

hamed6314

ازدواج های ناموفق
این امر موجب می شود تا نظم عاطفی كودك در خانواده دچار مشكل گردد، بزهكاری افزایش یابد، ترك تحصیل و جدا شدن از خانواده افزایش یابد و به طور كلی رفتارهای نابهنجار هر چه بیشتر در خانواده ها گسترش یابد، كه دنیای صنعتی بیش از جهان سوم با این وضعیت روبه روست.
تجمل گرایی
از دیگر علل نابسامانی اخلاقی در خانواده تجمل گرایی است و این تصور كه ساده زیستن یعنی بدبختانه زیستن، غلط است. البته بایستی اذعان نمود همانطور كه با انقلاب اسلامی در ایران، ارزش های جامعه دچار یك تغییر بنیادی مثبت شد، متأسفانه پس از پذیرش قطعنامه و فروكش كردن جنگ تحمیلی نیز، فرهنگ مصرف بیش از حد گسترش یافت و تجمل گرایی به سرعت در بین آحاد جامعه از جمله نهاد خانواده رو به توسعه گذاشت و هركس در تجمل گرایی و مصرف، سعی دارد گوی سبقت را از دیگران برباید و همین امر موجب شده كه خانواده های ساده زیست با توجه به فرهنگ حاكم بر جامعه با دیده تحقیر نگریسته شوند كه ضروری است مسئولین فرهنگی و دولتمردان جامعه برای گریز از این خوره اخلاقی چاره ای بیاندیشند.
ضعف روحیه مذهبی در خانواده(مهم ترین مسئله)
در فلسفه اخلاق، به اثبات رسیده است كه تنها پشتوانه معقول و مقبول ارزش های متعالی اخلاقی «ایمان مذهبی » است.
بین ضعف روحیه مذهبی و شدت نابسامانی های اخلاقی در خانواده، رابطه معناداری وجود دارد كه هرچه از روحیه مذهبی فاصله گرفته اند، نابسامانی های اخلاقی رو به فزونی گذاشته است.
احساس پوچی در زندگی
پوچ گرایی، از انسان موجودی خطرناك می سازد. اگر عامل احساس پوچی علمی باشد، باید به تصحیح بینش او همت گماشت، یعنی در مرحله نخست تفكر منطقی را در وی تقویت كنیم و با نوع تفسیری كه درباره كل جهان و خصوص انسان داریم، موضع گیری او را در برابر امور زندگی اصلاح كنیم.
مسائل اقتصادی و مالی
زندگی زناشویی بر پایه اشتراک بنا شده است . از این رو به کار بردن عبارت هایی از قبیل «مال من» ، «جهیزیه من» ، «مال تو» و نظایر آن پایه اشتراک را متزلزل و به تفرقه و جدایی تبدیل می کند. زن و شوهر جوان ، آگاه ، و بصیر روی این عبارت ها خط بطلان می کشند و آنها را به « مال ما »، « مسئله ما » و « مشکل ما» تبدیل می کنند.
پیوند هایی که بر پایه انگیزه های مادی و ثروث زن یا شوهر پی ریزی شده، پس از مدتی از هم می گسلد و بنیاد خانواده را متلاشی می کند. قدیمی ها جمله زیبایی را می گفتند که : «آدم نان خالی بخورد، اما دلش خوش باشد.» این جمله بیانگر آن است که نیازهای مادی انسان در حد متوسط تأمین شود، اما نیازهای روانی باید در حد بالا مورد توجه قرارگیرد.
انسان ها نیازهای مادی دارند که باید در حد متعادل ارضاء شود، اما مسائل مادی نباید همه ی امور را تحت الشعاع قرار دهد. زندگی زناشویی نشیب و فراز دارد و زن و شوهر باید با رعایت صرفه جویی، قناعت و عدم تجمل گرایی مسائل اقتصادی زندگی مشترک خود را تنظیم و اداره کنند. گاهی اوقات مسائل مالی و اقتصادی بهانه هستند و زمانی که از زن یا شوهر سؤال می شود که چرا با یکدیگر سازش ندارید، به این گونه مسائل اشاره می نمایند و در نهایت «عدم توافق» و «عدم تفاهم» را عامل اصلی طلاق و جدایی معرفی می کنند. بدیهی است که این عامل کلی و مبهم ( عدم توافق ) نمی تواند ما را به سوی شناخت عواملی که سلامت خانواده را تهدید می کنند، هدایت کند.
هوسرانی و ازدواج مجدد
عامل دیگری که سبب آسیب زایی خانواده می شود تنوع طلبی ، هوسرانی و ازدواج مجدد زن یا شوهر است . شوهر یا زن به فرمان احساسات خود ، با زن یا مرد دیگری ارتباط نزدیک برقرار می کند و رابطه خود با همسر قبلی را سست می نماید . در این شرایط عواملی از قبیل زیبایی و یا ثروت طرف مقابل موجب گرایش به روابطی خارج از چهارچوب خانواده یا بر قراری روابط پنهانی می شود. این وضعیت موجب می شود روابط زن و شوهر مخدوش گردد، بنیاد خانواده سست شود و سرنوشت فرزندان به خطر افتد.
سلطه گری شوهر یا زن
خانواده ، کانون محبت ، آزادی ، تفاهم و مشورت است. هرگاه روش شوهر یا زن در زندگی مشترک ، سلطه جویی و سلطه گری باشد و هرکدام بخواهند نظرات خود را به اعضای خانواده تحمیل کنند، فضای خانواده به یک فضای استبدادی و نامطلوب تبدیل می شود. در چنین فضایی شوهر یا زن مرتب به دیگران دستور می دهند، امر و نهی می کنند و هنگام بروز یک رفتار نامطلوب ، اعضای خانواده را تهدید می کنند و یا اجازه صحبت به دیگران نمی دهند . این وضعیت سلامت خانواده را به خطر می اندازد و اعضای خانواده احساس حقارت می کنند. نتیجه این وضع ، سرکشی ، نافرمانی و لجاجت در رفتار اعضای خانواده خواهد بود. در چنین خانواده ای مشارکت و مشاورت معنا ندارد و شوهر یا زن تنها تصمیم گیرنده و همه کاره است . در هر صورت « مرد سالاری» یا « زن سالاری» بنیان خانواده را متزلزل می کند و موجب بروز ستیزه های خانوادگی می شود.
توقعات زیاد و ناسپاسی
یكی از عواملی كه باعث بروز اختلاف در خانواده می گردد، توقعاتی است كه اعضای خانواده از یكدیگر دارند، در حالیكه بسیاری از این توقعات بر آورده نمی شوند و مشكل عمده اینجاست كه همه به توقعاتی كه از دیگران دارند توجه می كنند نه به توقعات و انتظاراتی كه دیگران از آنها دارند.
انسانها همواره خوبیهایی را كه در حق دیگران كرده اند به یاد دارند و از اینكه در مقابل آن خوبیها پاسخی دریافت نمی كنند ناراحت شده و از بی نمك بودن دشت خویش گلایه دارند، اما در مورد كوتاهی های خود و خوبیهای دیگران چنان حضور ذهنی ندارند.وقتی در یك خانواده همه اعضای آن با چنین نگرشی اعمال همدیگر را مورد ارزیابی قرار دهند طبیعی است كه همواره در میانشان ناراحتی و گلایه خواهد بود.
راه از بین بردن این گلایه ها كم كردن توقعات است. انسان باید توقعات و انتظاراتش را از انسانها بریده و به خالق خویش وابسته نماید و از كسی انتظار نداشته باشد كه خوبیها و نیكیهای او را جبران كند.
نیكی را باید همواره بخاطر خود نیكی و اجر و ثوابی كه دارد انجام داد نه با انتظار جبران آن، در این صورت است كه شخص از نیكی كردن به دیگرا ن لذت می برد و البته زندگی بسیار لذت بخش تری نیز در قیامت در انتظار او خواهد بود. و همین توجه به ثواب اخروی زندگی دنیوی را نیز شیرین و باطراوت می كند.
این حقیقت را هم باید پذیرفت كه فراموش كردن احسانات دیگران و ناسپاسی برای بشر امری كاملا طبیعی است و همیشه انتظار سپاسگزاری از آن انتظار بی حاصل خواهد بود.

تعداد بازدید 76 دلایل ناموفقی در سعادت خانواده
نویسنده	پیام